Als het regent in Hanoi... dan blijft het ook regenen

Nou ik had dus heel dag 2 ingetypt valt de WiFi weg en weg verhaal. Niet goed voor de vakantie vibe kan ik je zeggen. Nu maar even in notenpad starten want ik ga niet weg voor het op papier staat natuurlijk. Daar gaat ie weer....

Vannacht echt 11 uur geslapen en om 9 uur wakker geworden. Was even nodig dus. Nog steeds mistig en bewolkt, maar dat was voorspeld. Nu naar beneden naar de Franse wijk. Langs het water was de weg afgezet wat een soort walhalla speelplaats voor kinderen werd. Overal van die guppen en Disney figuren, ballonnen en het meest bizar nog elektrische auto’s waar die kinderen in geladen werden en rondreden als verwende kleuters die je wel eens op op TV ziet van die miljonairskinders Papa of Mama erachteraan met de afstandsbediening zodat ze op tijd kunnen ingrijpen.

Ook de winkels waren opeens Prada, Hugo Boss, Louboutin, Zegna (sinds wanneer doet Javier Bardem reclame??), even wat anders dan de oude wijk. Het was mooi maar niet veel aan eerlijk gezegd, dus richting tempel van de literatuur. Door de winkelstraat en weer overal drukte en vooral hel veel scooters. De stoepen in Hanoi zijn ook niet voor voetgangers, maar om je scooter te parkeren. Het is onmogelijk om 1 meter achter elkaar op de stoep te blijven lopen, je moet direct weer de weg op om scooters te ontwijken of mensen die daar zitten, meestal oudere mensen.

Ergens onderweg gestopt om te eten bij zo’n streetfood tentje. Twee vrouwen waren vlees aan het grillen boven kooltje en het rook ontzettend lekker. De plastic krukjes waren zo klein en laag dat mijn been sliep toen ik opstond, ik was in een soort kramp geschoten omdat ik een jurk aanhad en me in rare bochten moest wringen om niet iedereen recht in mijn kruis te laten kijken. Maar het was het waard..... LEKKER!!! Niet normaal, geen idee wat we zouden krijgen, maar als je ging zitten kwam het vanzelf. Noodles met een soepje met vissaus en de stukjes vlees met daarbij een soort salade met allemaal kruiden. Je pakt wat stokjes van een tafel en de pepertjes van je buurman en eten maar. Servetjes op de grond, maakt allemaal niet uit, en dat voor EUR 1,75 met een biertje erbij.

Door naar de tempel, was erg mooi, alles draait om Confucius en onderwijs, mooie poorten en tuinen en gelukkig een w.c. Hoge nood dus ik rende naar binnen, toen ik buiten kwam zag ik iemand net omdraaien van de pisbak die zich rotschrok. Was ik de mannen w.c. Ingerend. Dat had ie niet verwacht zo’n grote blonde uit de deur te zien komen :-)

Toen door naar het Ho Chi Minh mausoleum, dan zie je weer dat het land communistischs is. Bussenvol Vietnamezen die langs zo’n mega mausoleum lopen, bewaakt door mannen in witte uniformen die moeten zorgen dat je niet in de buurt komt. Heel groot gebouw voor zo’n klein mannetje wel.

Daarna werden we in rijen langs zijn slaapkamer, eetkamer en bureau met foto van Marx en Lenin geleid, allemaal heel pover maar in een prachtig groen park vol mangobomen en hup door naar de uitgang.

Ondertussen is het gaan regenen, nou meer een continue druil die naar beneden komt en zoef.... alle scooters hadden opeens een poncho aan. Hoe ze het doen ik weet het niet maar het was beter voorbereid dan wij. Langs het noorden het meer gelopen en weer richting oude wijk. Ergens nog een soort overdekte markt in vol met verse groentjes en vis en je gelooft het niet, ze rijden zo met die scooters naar binnen, stoppen voor een kraampje en rijden weer naar buiten met de plastic tasjes met spullen.

Eric heeft nog een foto gemaakt van de viskraam waar een vrouw ondertussen haar teennagels probeert af te scheuren naast de pijlstaartinktvis. Ik zeg goeie foto...en vrij typisch :-) Verder zagen we heel veel van die tunnelhuizen. Dat zijn huizen van max 5 meter breed en soms wel tot 100 meter diep. Vaak met een werkplaats waar ze van alles doen van koken tot metaal bewerken en dan daarachter wonen ze. Ervoor dus stoepen vol met spullen, mensen en..... scooters! Jawel :-). Je kijkt echt je ogen uit er gebeurt zoveel op straat. Uiteindelijk weer op hetzelfde terras beland en na 18 km lopen en die vochtige toestand zin in een douche en Eric in een massage. Ik kon niet want moest natuurlijk het blog doen. Allemaal voor jullie!!

Morgen 8 uur richting de boot voor een dag op het water naar Ha Long Bay en de baai erachter. Naam ben ik even kwijt, maar zin in. Het weer blijft wel zo, maar relaxen, zwemmen, kayaken en eten moet lukken. Ook zonder zon, warm is het toch (27 graden ongeveer). We gaan op zoek naar nog meer lekker eten, hoogste tijd!

Hanoi... zo zeg!

Ondertussen al een transfer van Honk Kong, een airport shuttle en riksjarit verder. We zitten dus in Hanoi. Vliegreis ging best goed wat mij betreft dan. Lekker geslapen en aardig fit in Honk Kong door naar Hanoi. Honk Kong kwam me direct bekend voor, ook gestopt naar Australie namelijk. In Hanoi moesten we eerst een visum regelen, alles ingevuld en naar de balie waar ongeveer 4 mannen in een ruimte van 40 vierkante meter aan bureaus zaten in militaire pakken. Veel rood en gouden sterren en een foto van Ho Chi Minh achterop de muur. Je levert je brief in met foto's en aan het volgende loket wordt je dan omgeroepen. Dat is een TV scherm waar je pasfoto verschijnt met je naam en een datum van 2 jaar geleden. Dan wordt je omgeroepen (hoe denk je dat Klaasse en Beentjes klinkt met Vietnamees accent :-)) krijg je je paspoort met echt een prachtig visum en mag je door naar de douane. Appeltje eitje.

Hotel had een shuttle geregeld dus daar stond een man met mijn naam op zijn bordje en erachter aan. De auto stond stijf van de knoflookgeur maar na 5 minuten ben je wel gewend. Onderweg prachtige gekleurde grote koloniale panden met enorme balkons en op de snelweg, fietsers, scooters met hele families. Leek wel een beetje op Cuba. Het weer is mistig, dus het had wel iets. Hotel was helemaal top, van die Sofitel bedden maar dan voor 50 Euro heb je alles, zelfs rozenblaadjes op je bed. Zo fijn! Meteen in bed gedoken en 2 uur later de stad in. Nou.... dat is wat hoor.

Dat verkeer ik kan het niet uitleggen, moet je je voorstellen als een stroom scooters en auto's die 24 uur achter elkaar rijdt. Ze rijden niet hard, maar het zijn er best veel die in 1 keer op je af komen rijden. Als je naar de overkant loopt moet je gewoon gaan en blijven lopen. NIET stoppen, dan gaan het fout. Daarbij continu getoeter, niet naar jou maar meer dat ze eraan komen. Ik was echt overprikkeld in 10 minuten.

We zitten vlakbij het meer bij de oude stad. Dus ik dacht weet je wat we gaan in zo'n riksja zitten, die man gaat ons wel even rondrijden. Even chill... Nou die had direct spijt natuurlijk met 140 kilo in zijn karretje. Lekker koloniaal alle straatjes van de old quarters gezien en afgesloten met een biertje en spring rolls op een terras op de 1e verdieping zodat je meer op de chaos neerkijkt. Oh ja en de Pho (Vietnamese noodle soep) kan ook een vinkje achter. Moest in de beste zaak (Pho 10), waar we uiteindelijk naast 2 Duitsers belandden. De vrouw achter de kassa was onvermurwbaar. Toen we terugliepen van is er echt geen ander tafeltje. Ze knikte nors in de richting van de Duitsers en niet op een manier waar je tegenin moest gaan. Echt meestal lieve mensen die Vietnamesen, maar deze was of geadopteerd of had last van PMS.

Toen naar het waterpoppentheater, wat echt heel grappig was. Soort poppenspel in het water met een band erbij. Onderweg aangehouden door 2 kinderen die Engels met je wilden praten. Samen met hun docenten, gesprekjes gedaan. Einde van de avond naar een rooftop bar een laatste drankje. Was wel even lekker zonder getoeter, maar toen we beneden kwamen had ik de drukte ook wel weer gemist. Gek hoe snel dat went die uberchaos.

Eerste dag Vietnam was sdus best relaxed, weinig cultuur maar heel veel mensen en indrukken. Je zou echt foto's kunnen blijven maken. Alles op straat, eten, koken, hangen, slapen, beesten. Eric vroeg zich af waarom ik hem toch steeds meesleep naar die communistische landen. Geen idee, maar anders is het wel. En dan ook nog Aziatisch, ook heel anders, maar ben nu al blij dat we gegaan zijn.

Doe dus niet je batterijen in je koffer

Bijna geen stress met inpakken. Han heeft ons gedropt op Schiphol en ik zit hier met mijn high-tech Bluetooth gekoppelde toetsenbordje en een multivitamine smoothie van Jamie achter de kiezen (kan nooit kwaad tenslotte) en we zijn door de security. Klein issuetje met de koffer incheck. “ Heeft u ook batterijen mee...” eh ja. “Als ze in de koffer zitten wordt die gescand en niet nagestuurd” zei ze met een glimlach. Sorry say what? Alles weer open dus en zoeken naar die ene stomme Battery pack die ik natuurlijk echt nooit ga gebruiken. Maar het risico dat mijn zo zorgvuldig uitgekozen spulletjes ergens achterblijven is natuurlijk horror. Nadatbleek dat ie gewoon in mijn rugzak zat maar die van mijn camera inderdaad in mijn koffer echt op weg. En dikke tip Cathay premium economy is top! Ik zat nog niet en had al een glas champagne in mijn hand en een superfijne ruime stoel nog 30 minuten wachten en we gaan!

Vietnam: check! Dat hoop ik na 3 weken te kunnen zeggen (Eric is zich aan het opwinden over de knoppen van het entertainment systeem en het feit dat ie maar 1 gang krijgt geserveerd tot Hong Kong dus tijd om achterover te gaan hangen) het is vakantie!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Weer eentje van de bucket list. Eric gaat mee, of het zijn lijstje ook is weet ik niet, maar hij volgt :-). Voorlopig heb ik de meest onhandig tussentrip ooit geboekt omdat ik de kaart niet genoeg heb uitgezoomd. Anders had ik misschien gezien dat Phu Quoc links lag van Ho Chi Minh i.p.v. recht van Ha Noi. Typerend voor de reis denk ik, zelf boeken is ook een kunst dus.

Maarrr.... mag de pret niet drukken. Weer een blog en nu een echte Azie trip. Alles een eerste keer!

Oh en geef me geen fotoruimte. Echt onzin want meer dan genoeg ruimte tot nu toe. Maar volgen vind ik wel leuk!

Ellen