Laatste dag Saigon. Eigenlijk hebben we niet zo veel meer te doen, zo spannend is Saigon eerlijk gezegd niet. Alle sites nagekeken, maar we hebben het meeste wel gezien behalve de Cu Chi tunnels, maar weer 2,5 uur heen en terug rijden hebben we allebei geen zin meer in. Ook lekker wat voor mij met mijn claustrofobische trekjes. Ik ga voor geen goud naar beneden kan ik je zeggen. Dus voor het goeie gevoel maar naar het history museum van Vietnam, dat toevallig naast de zoo en botanische tuin ligt. We liepen namelijk de verkeerde gate in en dachten die 50.000 dong kan er nog wel vanaf. Tussen de aasgieren, krokodillen nog een Chinese beer gespot die precies als Eric tegen een tak aanschurkte omdat ie jeuk had. Ze hadden meteen een band die twee. Er lag ook nog een prachtige witte tijger die me zo triest aankeek dat we eigenlijk allebei klaar waren met beestjes in kooien kijken. Het museum was eigenlijk ook vrij snel klaar. We zijn zo verwend met al die mooie musea in Nederland en Europa dat het hier al heel snel een beetje amateuristisch lijkt. Beetje Engelse vertaling is vaak ver te zoeken en wat je ziet is slecht verlicht of de oude gebouwen zijn vaak zo opgeknapt dat ze wel nieuw lijken. Was in Cuba net zo trouwens. Weer zo bloedje heet, dus met de taxi naar de EON skybar. Die zit op de 52e etage van het financial building. Onwijs mooi uitzicht vanaf daar over de hele stad. Je kunt ook voor 9 Euro naar de skydeck, maar nu had je een drankje erbij voor een derde van de prijs (ja nog steeds duur voor Vietnam) maar zat je lekker. Op de 16e en 17e verdieping zagen we een bordje Friesland Campina. Niet zo gek met al die gecondenseerde melk hier. Die doen gouden zaken volgens mij!

We zagen dat het in de verte alweer regende, je voelt dan eerste een soort harde wind en dan beginnen de druppels. We liepen net richting het Majestic hotel omdat het zo mooi scheen te zijn en Anthony Bourdain er altijd slaapt zegt ie, dus Eric zei zullen we hier dan lunchen bij gebrek aan paraplu? Heeeeel chic voelden we ons, helemaal over de top ingericht en bediend als koningen. Toen we vroegen of er oude foto’s waren die we konden bekijken zei de man dat dit restaurant eigenlijk losstaat van het hotel. Nou .... toen was het even stil. Zaten we dan in een veel te dure zaak zonder historie. Bij het hotel alles ingepakt en voor we in de taxi stapten nog (één van de) beste Banh mi’s van Saigon gehaald voor 22000 dong (one dolla) en die was eerlijk lekkerder dan die hele lunch. Ik las dat Amsterdam nu ook de Banh Mi girls heeft, dus ik heb hoop!

Bij het inchecken blijken we geüpgrade naar Business Class tot Hongkong. Joehoe! Vol aan de champagne en ene Rachel brengt de kaart en weet zelfs hoe ik heet. Ze is heel blij dat ik aan boord ben. Ik ook Rachel, ik ook! En dat mag ook wel na die rotstreek met Manila natuurlijk. Straks overstappen in Hongkong en dan is ie voorbij onze Vietnam-reis. We hebben al best veel gezien en best veel gereisd, ik had nog wel wat langer kunnen blijven. Vooral in het Zuiden had ik nog een heel lijstje maar je moet toch kiezen. Mekong Delta, Dalat, om maar wat te noemen.

Het Noorden vond ik denk ik toch het mooist misschien vooral omdat het het dichtst kwam bij wat ik had gehoopt te zien in Vietnam. Het is wat behoudender en hangt volgens meer aan tradities dan het Zuiden. Maar vooral die natuur is zo mooi. Dat groen van de rijstvelden en die typische Vietnam hoedjes die op de dijkes ertussen fietsen. Ik vond Hanoi ook qua stad leuker dan Saigon. Voelde net wat kneuteriger en we hebben daar zo lekker gegeten vooral street food. Ik kan nog de Bun Cha ha Noi proeven in dat eerste tentje. En die garnalen, mens wat lekker. Ninh Binh was de plek vooral bijzonder. Dat hutje met die hese kikkers en dat huiskamergevoel ’s avonds. Supersimpel, maar wat een gezellige plek.

Hoi An is relaxed en lekker voor wat dagen tussendoor, de markt was vooral leuk en het koken. Phu Quoc hadden we een droomplek gevonden, maar wat een rotzooi. En niet alleen daar hoor. Zo’n mooi land maar overal afval en eten op straat. En ja dat bouwen nou daar heb ik het wel genoeg over gehad denk ik. Voor een zogenaamd communistisch land wordt er wat ik begreep aardig wat verdiend aan goedkope opkopen van land waar projecten worden gestart en worden de hoge partijleden alleen maar rijker. Wat doe je eraan, ik denk voorlopig niet zo veel. En dan natuurlijk een paar hele leuke mensen ontmoet zoals Mangh, Thien en iedereen van Nguyen Shack.

Wat nog meer;

• scooters overal en verkeer dat constant loopt te toeteren
• mensen met mondkapjes voor, van top tot teen ingepakt bij 35 graden om maar geen zon op hun huid te krijgen
• kinderen op de scooters, zonder helm, staand zittend op krukjes of gewoon op de arm, of gewoon de hele familie, stapels dozen, manden met kippen eigenlijk alles wat ze erop kunnen krijgen
• koffiezaken, mooier en moderner dan in Nederland met vooral veel ijskoffie en vaak slechte espresso en lekkere Vietnamese koffie.
• restaurants waar je dan weer geen espresso kon krijgen want daar gaat het om eten en ach ach ach, koken kunnen ze. Stoepen vol scooters en eten, oversteken met het hart in je keel. En nog veel meer, maar daar kom ik nou even niet op.

We zijn weer thuis en wat is het hier stil op straat! Wennen als je niet samen op max. 25 m2 woont, maar in een huis 8 x zo groot bijna. Nog beetje jetlag, lekker zon maar niet zo warm :-) ik ga alle foto's downloaden en nagenieten. Was helemaal top en gezellig dat jullie meereizen!