Ja nou is het onze beurt! Vanmorgen werd ik wakker.... geen kikker! Alleen vogels en blubjes onder de vlonder van een macho vis die alles wat kleiner is wegjaagt. Lag heerlijk in de zon in mijn hangmat en er was zon!

Bij het ontbijt met een Nederlander gesproken uit Rotterdam die vier weken in zijn eentje rondreist. Alleen zijn heen en terugvlucht geboekt en that’s it. Nguyen Shack wel geboekt net als wij omdat ze constant vol zitten. Zat twee nachten naast twee hutten met zieke mensen en had niet zo goed geslapen. Ook nog gedeelde badkamer :-). Met al die bamboe muurtjes leer je elkaar toch al wat beter kennen. Geeft weer een hele andere dimensie aan je relatie zeg maar! Alex (zo heet ie) heeft al hele mooie landen gezien, Jordanië Israël Australië en nu Vietnam. We zijn het eens dat het een heerlijk land is zondet stress en wat hem vooral opvalt is dat mensen een minder nederige houding hebben t.o.v. toeristen zoals in andere Aziatische landen. Heb er geen ervaring mee maar nederigheid herken ik ook niet, wel supervriendelijk en behulpzaam

Bij de buren konden we een scooter huren voor 10 dollar per dag met benzine. Zitten we eindelijk tussen het verkeer Eric is zo blij dat ie ook mag toeteren. We vallen wel op samen op die kleine scooter. Op naar Bai Ding, een van de grootste pagodecomplexen van Vietnam helemaal gesponsord en opgebouwd door de overheid. Google maps brengt ons naar de verkeerde ingang maar een man wenkt en we rijden op ons barrel achter zijn dikke Mazda 6 aan. Vlak voor we de ingang in willen rijden valt onze motor uit, niet meer aan de praat te krijgen. Alle mannen komen nog even de expert uithangen; eerst starten dan de buddyseat omhoog checken of er benzine inzit en dan weglopen van “hij is stuk” , typisch. Dan maar bellen met onze Vietnamese sim naar huis en binnen 30 minuten komt de buurman aanrijden met zijn vrouw achterop, sleutels wisselen en door! Deze heeft gelukkig geen kilometerteller EN benzinemeter.

Daarna naar de pagode 17 hectare met duizenden beelden, ik dacht dat ik het verschrikkelijk zou vinden maar het was echt mooi opgezet. Gratis water en snoepjes overal, die met handen tegelijk in de tassen werden gepropt van 98% Aziatische toeristen. Terug naar de parking liep een groepje Vietnamezen voorbij en lachen om ons :-). Mijn haar vond ze blijkbaar hilarisch met die krullen, ééntje pakte mij hand en liep zo een stukje hand in hand met me mee. Eric moest op de foto met één van de anderen, vijf minuten later kwamen ze een flesje water en 2 sinaasappels van ze delen. Wat een lieve mensen.

Stop 2 was Va Lung omdat Mhung ons orakel zei dat Tam coc zo toeristisch was. Boottocht door het natuurgebied op zoek naar de witte zeldzame nog wat aap die alleen in dat gebied voorkomt. Oh ja de Chinese zwarte beer kon ook nog ergens rondlopen Onze roeier wees af en toe heel enthousiast omhoog en riep iets, dus ik maar foto’s maken in die richting, Kan niks bespeuren op de foto’s behalve rotsen :-). Ongelofelijk dat het hier nog geen 300 jaar geleden onder water stond.

Terug in de spits, stressen man op zo’n klein ding samen tussen langs rijdende trucks en weet ik allemaal nog meer. Snel afgeslagen naar de binnenweggetjes, tussen de koeien en geiten door. Onderweg zagen we een enorme kathedraal die gebouwd werd en iets verderop een soort mini Sacre Coeur en tussen de drakenbeelden langs de weg opeens een enorme Maria en Jezus met gespreide armen. Dat is zo raar om te zien! Maar het Katholicisme zie je hier op bepaalde plekken nog veel terug.

Weer thuis de brommert ingeleverd aan het zoontje van de eigenaar die heel professioneel afrekende met de portemonnee van zijn moeder. Douchen! Heerlijk na die hitte in de zon loop je hier echt leeg dus die wolken zijn wel prima! Vanavond lang met Nhung gepraat aan tafel, die runt volgens mij de hele zaak. Ze vertelde dat ze bijna 30 is en haar moeder elke dag belt dat ze naar huis moet komen om een man te vinden en te trouwen. Al die druk van buiten lijkt me best moeilijk.

Zelf wil ze gewoon een goeierelatie een goeie baan. Liefst naar Nieuw Zeeland om op een boerderij te werken. Haar ouders zijn boer en werken van 5 tot 10 uur ‘s avonds en houden per jaar 2.000.000 Dong over. Dat is welgeteld 70 euro. Om te huilen! Ze had met Mangh moeten trouwen zeggen we. Die wil ook reizen, maar die is helaas al bezet. Ze maakt zich wel zorgen over Vietnam. Het gaat te hard met de groei. Als je ziet wat hier uit de grond wordt gestampt hou je ook je hart vast. De boeren hier zorgen er nu voor dat hele gemeenschappen voedsel hebben en voor zichzelf kunnen zorgen. Daar zouden ze wel wat meer voor mogen doen (ik snap dat als miestuineigenasr :-)) Wat het Westen brengt wordt je ook niet altijd vrolijk van en wat als al die mooie rijstvelden verdwijnen?

Iedereen die weg gaat krijgt een dikke knuffel, morgen wij ook hoop ik! In bed kraakt Eric mijn rug en merk ik dat ik onder de jeukbultjes zit op mijn benen. Geen idee wat dat nou weer is, morgen maar verder kijken.