Het is hier zo mooi dat ik net 40 foto’s heb weggegooid omdat ik blijf schieten. We hebben vandaag ongeveer 25 km gelopen tussen de rijstvelden, dorpjes hier in de buurt en onze jungle. Was dus geen grapje van Tung (onze local gids). Hij gaat mee omdat mochten we verdwalen hij met de lokale bevolking kan communiceren. De taal hier is echt anders dan in Hanoi. Er wonen veel verschillende etnische volken in Vietnam. Hier zijn de Thai die dus het meest overeenkomen met.... de Thaise bevolking!

Als je hier rondloopt zie je echt alleen maar rijstvelden van die banken onder water waar je op internet al niet goed van wordt, in het echt is het nog 100 keer mooier. Overal waar we lopen worden we gedag gezegd door vooral de kleine kindjes, die zwaaien en wij terug. Net Maxima en Willem Alexander voel ik me. Die kleine kinderen zijn echt om op te vreten. Allemaal blij en stoer of gewoon echt schattig.

 Alle mensen zijn trouwens supervriendelijk. We Xin Chao-en er op los (dat betekent dus hallo). Hier zie je vooral huizen op palen ja ook voor de enge beesten en voor de overstromingen. Iedereen heeft een Buffalo, die werkt op het land en wordt verder totaal verwend. Als die dood gaat moeten ze het namelijk met de hand doen, dus ik snap dat je daar zuinig op bent. Ook overal honden, meestal zwanger of net zwanger geweest met tepels die nog over de grond slepen en mannetjes die dus ook een rol hebben. Ze lijken op een soort Huskies met hele dikke vacht en als ze klein zijn zijn het net wollen mormels. Ook overal kippen met kuikens en eenden bij de huizen. Alles draait om eten, dus je ziet ook vaak bij de huizen een soort fish farm waar karpers in zwemmen en van die oranje gevallen. Of zijn dat de karpers? 

Dorpen ontstaan vaak waar de markt is voor de omgeving en het is daar een gezellige drukte. We komen ook door kleinere plekken waar een vrouw ons toelacht, alle tanden zwart. Ze kauwt blijkbaar op een soort tabak om haar tanden te beschermen. De jonge generatie doet dat niet meer, joh.... gek hoor. Vrouwen die weven als cadeau voor de bruidschat, koeien die rondlopen. Mens wat is het hier relaxed en mooi.

We hebben picknick lunch bij een homestay, daar kun je op een soort slaapzaal overnachten met lossen matrassen en een klamboe. Toerisme is hier nog totaal niet van de grond, dus we voelen ons heel speciaal. Tung maakt de picknick lunch klaar in de keuken van de eigenaresse, gekookte eieren, wat kip, brood en rijst. Hij komt het brengen op plastic rode slippers van de eigenaresse. Als je een huis in loopt doe je namelijk je schoenen uit en er liggen altijd slippers buiten. Stond hem enig! Koffie na met gecondenseerde meld. Dat is typisch VIetnamees. Ze smeren het op brood als soort paste, gooien het in koffie en nog veel meer. Mai had tot zijn 17e nog nooit verse melk gedronken. Die komt van geïmporteerde koeien uit Nederland, want de hunne :-) geven alleen vlees.

Kinderen rijden op scooters rond met oma achterop en overal lopen vrouwen met rieten manden van en naar het land. Soms met een zak varkensvoer erin en een band om hun hoofd als het zwaar wordt. Vrouwen dragen hier allemaal een broek en doekje om hun hoofd, vaak laarzen en ze werken serieus hard. Staan ze tot hun knieën in de blubber om iets aan te planten of onkruid weg te halen. Schijnt dat de vrouwen verantwoordelijk zijn voor het land en huis en de mannen werken en vissen. Nou we zagen twee mannen een rivier in lopen met een netje op zoek naar een vis, echt aparte techniek!

 Terug bij onze glamping (het is hier echt heel fijn) lekker hangen en zitten nu weer te eten tussen de krekels. Pikkedonker boven het dal.  Eric is zijn foto’s nu aan het downloaden. Ik haat hem. Met die Samsung S8 heeft ie 100 x mooiere foto’s dan ik met mijn zogenaamde super systeem camera. Ga de rest dus ook maar deleten nu :-( Maar goed ik zal uploaden, met tegenzin dat wel. Wat deze plek toch met je doet, Eric eet meer groente en fruit dan in zijn leven tot nu toe, ligt om half 10 ‘s avonds in bed en drinkt 1 biertje. Zelf denkt ie aan Malaria. Straks maar even temperatuur opnemen!

Morgen nog even hier in de buurt rondlopen en dan naar Ninh Binh en nee Vic we kunnen nog steeds geen Vietnamese loempia’s maken...