Serieus waar. Het heeft iets tussen een bamboe hut met idyllisch terrasje boven de rijstvelden maar alles is primitief. De klimboei ophangen heeft al aardig wat gevloek gekost, en verder is het misschien ook niet helemaal zijn ding :-). “Typisch door zo’n architect verzonnen, mooi hoor maar echt niet prakitsch...” Hoewel we liggen best gezellig onder dat netje midden tussen de rijstvelden in een klam bed (want nog geen zon) en aan de overkant van de vallei is iemand zo ongelofelijk vals Karaoke aan het zingen dat je zelfs de hysterische krekels niet meer hoort. Gelukkig is er nog een kikker die stuk is volgens mij. stopt steeds halverwege een soort verkouden kwaakje en nog zo’n 30 andere dierengeluiden, vuurvliegjes en muggen. Pu Luong tree house zoek maar op!

Gisteravond supergezellig en weer 2 nieuwe Facebook accounts gescoord. Zolang het nog online is blijf ik connecten. We hebben denk ik de allerlekkerte seafood gegeten ooit en van Hanoi. De plek die Randi zocht (je weet wel die uit Guatemala) was onvindbaar (al die straten lijken op elkaar in de oude stad) dus ik zag een jongen zitten met allemaal krabbetjes en schelpen in emmers. Randi begon meteen als een pro te bestellen , 2 supergamba’s, een bakje schelpen en 2 oesters. Weer op die krukjes en er werden direct foto’s van ons genomen, die hangen morgen aan de muur denk ik. Was een oude schoenenwinkel. Op de muur stond nog Ecco, Timberlake, Huskies, te grappig. Volgens mij kwamen hier weinig toeristen, zonde want het was echt zo lekker. Als ik kon uitleggen waar het is zou ik het doen, ik heb alleen geen idee. Toen nog cocktails en naar huis. Want de volgende ochtend om 7 uur weer op om naar Pu Luong te gaan.

Daar was Mai ons orakel. Hij weet alles, is best grappig en we verstaan hem allebei. Hij kwam met Mr. Zue volgens hem de allerbeste chauffeur met megavervaring. Zeker in dit verkeer heel geruststellend.Ik vraag onderweg wat die mannetjes in groene uniformen doen op de scooter. Blijkt Grab te zijn een soort Uber maar dan Maleisisch. Uber heeft 10 dagen geleden hun complete marktaandeel in Vietnam aan ze verkocht omdat ze toch niet konden winnen. Die app kunnen we dus ook deleten. Betalen met credit card is hier toch een brug te ver, bij Grab kan het met cash, maar verder hetzelfde systeem.

Eric vroeg of het voor Amerikanen niet moeilijk was om naar Vietnam op vakantie te gaan. Mai vertelt dat die tot 15 jaar geleden inderdaad nog heel hard hun identiteit probeerden te verbloemen door werkelijk overal Canadese vlaggen op te plakken. De Vietnamezen zijn helemaal niet haatdragend, als iemand in hun land komt als gast, is hij altijd welkom. DeChinezen is andere koek die zijn het minst populair hier. Ze proberen teveel invloed te krijgen en dat hebben ze al genoeg meegemaakt to say the least.

Hij vertelt ook dat Communisme nu meer Socialisme is en er veel veranderd is in de laatste 40 jaar. Hij is duidelijk van een andere generatie en opvallend positief over zijn regering. “Ze zijn niet perfect maar doen veel goed voor het land”. Het feit dat mensen verantwoordelijk zijn voor hun eigen inkomen i.p.v. social security vindt ie wel goed. Ook dat er meer verschil komt tussen rijk en arm is volgens hem niet negatief. Vroeger mocht het niet iemand rijker dan de ander maar nu wordt het gezien als stimuleren van de economie. Op zijn universiteit hadden ze het vaak over wat de goeie vorm van socialisme is (en nou niet zeggen die is er niet.....). Rusland niet dat was duidelijk de Noord-Europese landen zien ze wel heel positief vooral Zweden.

Onderweg gaan we over Ho chi Minh road, nog geen 20 jaar oud, maar je hobbelt tussen de gaten door met alle andere auto’s vrachtwagens fietsen en scooters. Bijna overal staan huizen en winkeltjes, waar wat te verdienen is gaan ze bouwen, geen plekje is leeg. Tot we wat verder van Hanoi komen en de rotsen weer uit de grond komen en het wordt steeds groener en mooier

Ik wist trouwens niet dat Vietnam een tweekindpolitiek hanteert. In Vietnam heb je een aantal zegeningen. Getrouwd zijn veel kinderen en een lang gezond leven.

Langs de kant zien we heel veel kinderen van school komen, die thuis lunchen. Een lagere school moet maximaal. 5 km weg liggen, maar secondary of high school is soms tot 20 km. Sommige kinderen lopen naar school volgens Mai. Lijkt me echt onmogelijk eerijk gezegd.

We stoppen ergens om te plassen, dus hij wijst naar een muur waarachter een soort goot met tegels en dan moet je daar gehurkt boven hangen, godsonmogelijk om dat netjes te doen. Lag zelfs nog wat bloed ergen, echt niet heel fris hoor! Verder door en we komen in de buurt, Maar we zijn er en we zijn duidelijk, buffels op de weg, kippen koeien, overal rijstvelden waar mensen in staan te werken. Bizar verschil met Hanoi.

Na de lunch nog wat gewandeld in de buurt en toen biertje en eten. Nick runt de tent nou de eigenaresse er niet is. Hij is een Amerikaan die 9 jaar geleden in China is beland en nou in Vietnam rondreist. Dat hoor je hier echt heel vaak. Hoe doen die mensen dat toch, waarom doen wij dat niet? In ieder geval zorgt ie perfect voor ons, we eten onder de luifel in het donker met 2 Amerikanen uit Seattle en that’s it. Meer Is hier ook niet en dat is best fijn. Morgen gaan we een wandeltocht maken van 16 km in de jungle ik hoop dat dat een grapje is. Tijgers zijn er niet meer in ieder geval dat weet ik zeker. Die zitten alleen nog ik de grens van Laos omdat daar nog zoveel landmijnen liggen dat de jagers er niet naartoe durven. Yep, Vietnam. Ook Vietnam, ik ga slapen Karaoke is gestopt en ik hoor alleen dierengeluide. LIjkt wel een jungle!