Ondertussen al een transfer van Honk Kong, een airport shuttle en riksjarit verder. We zitten dus in Hanoi. Vliegreis ging best goed wat mij betreft dan. Lekker geslapen en aardig fit in Honk Kong door naar Hanoi. Honk Kong kwam me direct bekend voor, ook gestopt naar Australie namelijk. In Hanoi moesten we eerst een visum regelen, alles ingevuld en naar de balie waar ongeveer 4 mannen in een ruimte van 40 vierkante meter aan bureaus zaten in militaire pakken. Veel rood en gouden sterren en een foto van Ho Chi Minh achterop de muur. Je levert je brief in met foto's en aan het volgende loket wordt je dan omgeroepen. Dat is een TV scherm waar je pasfoto verschijnt met je naam en een datum van 2 jaar geleden. Dan wordt je omgeroepen (hoe denk je dat Klaasse en Beentjes klinkt met Vietnamees accent :-)) krijg je je paspoort met echt een prachtig visum en mag je door naar de douane. Appeltje eitje.

Hotel had een shuttle geregeld dus daar stond een man met mijn naam op zijn bordje en erachter aan. De auto stond stijf van de knoflookgeur maar na 5 minuten ben je wel gewend. Onderweg prachtige gekleurde grote koloniale panden met enorme balkons en op de snelweg, fietsers, scooters met hele families. Leek wel een beetje op Cuba. Het weer is mistig, dus het had wel iets. Hotel was helemaal top, van die Sofitel bedden maar dan voor 50 Euro heb je alles, zelfs rozenblaadjes op je bed. Zo fijn! Meteen in bed gedoken en 2 uur later de stad in. Nou.... dat is wat hoor.

Dat verkeer ik kan het niet uitleggen, moet je je voorstellen als een stroom scooters en auto's die 24 uur achter elkaar rijdt. Ze rijden niet hard, maar het zijn er best veel die in 1 keer op je af komen rijden. Als je naar de overkant loopt moet je gewoon gaan en blijven lopen. NIET stoppen, dan gaan het fout. Daarbij continu getoeter, niet naar jou maar meer dat ze eraan komen. Ik was echt overprikkeld in 10 minuten.

We zitten vlakbij het meer bij de oude stad. Dus ik dacht weet je wat we gaan in zo'n riksja zitten, die man gaat ons wel even rondrijden. Even chill... Nou die had direct spijt natuurlijk met 140 kilo in zijn karretje. Lekker koloniaal alle straatjes van de old quarters gezien en afgesloten met een biertje en spring rolls op een terras op de 1e verdieping zodat je meer op de chaos neerkijkt. Oh ja en de Pho (Vietnamese noodle soep) kan ook een vinkje achter. Moest in de beste zaak (Pho 10), waar we uiteindelijk naast 2 Duitsers belandden. De vrouw achter de kassa was onvermurwbaar. Toen we terugliepen van is er echt geen ander tafeltje. Ze knikte nors in de richting van de Duitsers en niet op een manier waar je tegenin moest gaan. Echt meestal lieve mensen die Vietnamesen, maar deze was of geadopteerd of had last van PMS.

Toen naar het waterpoppentheater, wat echt heel grappig was. Soort poppenspel in het water met een band erbij. Onderweg aangehouden door 2 kinderen die Engels met je wilden praten. Samen met hun docenten, gesprekjes gedaan. Einde van de avond naar een rooftop bar een laatste drankje. Was wel even lekker zonder getoeter, maar toen we beneden kwamen had ik de drukte ook wel weer gemist. Gek hoe snel dat went die uberchaos.

Eerste dag Vietnam was sdus best relaxed, weinig cultuur maar heel veel mensen en indrukken. Je zou echt foto's kunnen blijven maken. Alles op straat, eten, koken, hangen, slapen, beesten. Eric vroeg zich af waarom ik hem toch steeds meesleep naar die communistische landen. Geen idee, maar anders is het wel. En dan ook nog Aziatisch, ook heel anders, maar ben nu al blij dat we gegaan zijn.