Phu Quoc- the beginning
Bol.com heeft hetzelfde massageapparaat als John, die kunnen binnenkort een megabestelling verwachten. Eric denkt zelf aan vier. Twee voor zijn enkels, twee in zijn rug. De verslaving is nou zover doorgeslagen dat hij op het vliegveld direct 20.000 dong in een massagestoel gooit en weg is ie. Er zit ergens een zenuw klem waardoor zijn been constant trekt. Ziet eruit als een soort acute Jules maar dan zonder tekst. Heel vervelend.
We zijn onderweg naar Phu Quoc en hebben net gelezen dat we daar vier nachten zijn i.p.v. drie. Lekker zeg, wist ik niet meer :-). Denk dat we vrij stil zijn de komende week. Plan was na een pauze verder in Hue maar dat is serieus voor 85% volgeboekt. Dat op de bonnefooi waar iedereen mee aankomt wordt ook steeds lastiger. Ja als je een hostel kiest is het geen probleem maar een graadje hoger wordt lastiger. Luxe kan wel maar hier een hotel voor 150 per nacht voelt echt raar en die plekken vind ik meestal enorm saai. Vooruit boeken is ook niet altijd een optie, omdat je soms gewoon ineens een ander plan hebt. Wat we hierna gaan doen weet ik dus nog niet. Kost een hoop tijd man dat gezoek. Dat weet ik wel :-)
We zijn er, we hebben een prachtige hut, met veranda en fijne bankjes ook nog 50 meter van de zee, het is het hier zo relaxed. Alles is groen om ons heen en24 uur per dag hoor je golven. Daarnaast ook nog wat krekels een huisdier dat ‘s nachts 20 keer heen en weer loopt over ons dak en een spin van 15 cm diameter maar die ligt nu ergens buiten dankzij een heldendaad van Eric. Ik stond op het bed aanwijzingen te geven.
Phu Quoc kun je elke dag heen, het stikt hier van de resorts en mooie hostels (mooiste van Vietnam) terugboeken hoeft niet. Met al die vluchten kun je elke dag besluiten of je gaat of gewoon. Of een daggie blijft. :-). Zelfs de playlist van de strandbar had ik zelf kunnen maken. Ik ben gelukkig!
https://www.shazam.com/track/11174571/bugaloo
Temperatuur is wel een dingetje, ik plak de hele dag en Eric ook. Wonderbaarlijk dat hier nog zoveel kinderen rondlopen! Geen airco in onze hut, dat verhullen ze met een wazig verhaal over natuurlijke ventilatie, want ecotoerisme, nou het is gewoon echt warm. Dus wolken lijken erg op de foto maar ze zijn fantastisch en heel welkom.
De eerste dag was een zogenaamde zullen-we-de-massage-voor-het-zwemmen-doen-of-eerst-nog-even-slapen dag. ‘s Avonds naar de night market hier in de hoofdstad. Nog nooit zoveel kreeften krabben, zee-egels, rare schelpdieren en nog meer verse vis in aquaria bij elkaar gezien.
Verder echt ongelofelijk veel sjacherijnige Russische toeristen en ook heel veel teksten in het Russisch. Ja en dan ben ik al bevooroordeeld. Night market is leuk, maar wel heel toeristisch en buiten de drukte was het eigenlijk veel leuker en weer het Vietnam dat we kennen tot nu toe. En wat een enorme bende maken ze van dit eiland zeg. Overal ligt afval, en dan heb je zo iets moois. Morgen scooter huren en hopen dat ons huisdier niet te veel herrie maakt op het dak vannacht. Ben benieuwd wat we verder tegenkomen.
What the .... ?!
Danang, wat een circus. Nou eigenlijk beetje Jekyl and Hyde, overdag en ‘s avonds twee andere gezichten. Zoiets....
Vanmiddag geland in Danang en lekker weer zeg. We proberen de Grab app, maar ik heb geen idee of het speldje op de kaart ook echt is waar wij zijn dus we nemen geen risico en springen de eerste de beste taxi in. Langs de stad, grote malls, veel hoge gebouwen, heel anders dan Hoian. Je voelt dat je in de buurt van de zee komt, maar de buurt waar we inrijden is 1 grote bouwplaats. Overal maar dan ook echt overal wordt gebouwd, foto’s van grote hotels en enorme high rises, tussen de kleine boutique hotels die er al staan. Dan baal je hoor als je daar een mooi plekje hebt gemaakt zoals John. We sliepen dus in Johns Boutique Villa Apartements. Nou dat is me toch een gave plek. Klein gebouw en iedereen heeft zijn eigen appartementen met balkon, prachtige kamer met badkamer en het allerleukste komt nog... 2 massageapparaten. Drie maal raden wie er binnen 5 minuten met zijn billen op lag. Ik had een ander apparaat dat best hardhandig mijn schouders begon te kneden, maar hoe gaaf is dit.
In de avond brengen ze ook nog een voetbad met kruiden om te ontspannen voor het slapen, in de w.c. zit een soort ingebouwd bidet (kwam ik achter toen er een grote straal warm water vanuit de pot de badkamer inspoot), die John had het goed begrepen, en nog smaak ook!
We kregen 2 fietsen mee naar het strand, maar de buurt is echt niet grappig. Prachtig strand (vlakbij China beach waar de Amerikanen geland zijn) maar om 5 uur zit je in de schaduw van de eerste hotels die er al staan. Wilde naar het Cham museum, met grote stenen beelden uit de Cham dynastie, maar even vergeten dat het zondag was. Dan maar relaxen op een bedje. Zeewater is hier 25 graden ongeveer, even anders dan Scheveningen en heerlijk water, alleen heel erg zout. Mijn jeukbultjes zitten nu ook op mijn buik en knieën dus ik dacht misschien helpt het. Ik loop rond als een aap met schurft, maar het jeukt zo verschrikkelijk. Hel denkt voedselallergie, hoop het niet, want we moeten nog 2 weken pho. Nog wat blogs gelezen over Ho Chi Minh City, niet echt om blij van te worden, van dronken toeristen, hoeren in de toeristenbuurt en heel veel backpackers met allemaal dezelfde verhalen. Ik was nieuwsgierig naar het sextoerisme hier, maar het mag dan illegaal zijn prostitutie, wordt lekker gebruik van gemaakt als ik het zo lees.
Tegen de avond naar de stad gewandeld, wat een kermis. Het gebied waar wij zitten is verschrikkelijk. Alleen maar Chinese hotels met een soort led lichtshow in allerlei kleuren, gillende led borden, grote biertenten, bussen voor Koreanen en Chinezen, waar zijn onze Vietnamezen!! En dat verkeer, Hanoi is druk maar de brug over naar de overkant met al dat verkeer was echt waanzin.
Even voor de duidelijkheid, Vietnamezen wandelen niet. Not happening. Wij zijn dus de enige voetgangers op die brug naast alle toeterende scooters en auto’s. Ook de brug heeft zijn eigen ledlampjes die aan en uit gaan en heen en weer flitsen. Welke idioot dit heeft bedacht, smack gewoon. We bleven maar zeggen “ik weet niet wat ik zie”, letterlijk met open mond rondgelopen. Eindelijk na een uur in de normale stad, veel jongeren, hele moderne tenten die je zo in Nederlandse steden zou voor je ziet, vooral koffie, smoothies, broodjes, pizza, allemaal dingen die we in Hanoi nergens zijn tegengekomen.
We konden allebei even geen noodlesoep meer zien, dus een hele mooie zaak binnengelopen en een ribeye en pasta met zeevruchten besteld en ze hadden ook nog Australische wijn en aardappeltjes. De hele kaart was een soort Europese proeverij, echt van folie gras met gekaremelliserde appel tot Noorse zalmfilet en dus pasta. Dan denk je misschien, kunnen ze niet, maar kunnen ze wel. Was echt heul lekker! Ik snap alleen niet hoe ze zo’n kaart kunnen volhouden. Het is niet dat je groene asperges en appels ziet liggen hier in de schappen.
Terug de Grab taxi (ik wist nou zeker waar ik was). De brug was afgezet dus we moesten omrijden, blijkt dat we het ergste nog niet hadden gezien. Nog een heel stuk langs de rivier met reuzenrad, grote bars en terrassen en heel heel veel ledlampjes. En een mensen, ik zeg zondagavond Amsterdam is niet eens zo druk. Toch maar niet uitgestapt en naast ons appartement nog een espresso genomen. Ook prachtig, soort open tuin met allemaal jasmijnbomen en zitjes met vitrasstoeltjes. Ik kan er geen kaas van maken, denk alleen wel dat het in Na Trangh ook zo begonnen is. Daar zitten nu alleen nog maar Chinezen en Russen en wordt daarom door heel veel toeristen overgeslagen. Volgens mij is het een hele moderne stad, maar het strandstuk vond ik echt verschrikkelijk. Zelfs ‘s nachts werd er nog gebouwd, en ik lieg niet dat er alleen om onze mooie plekje al 10 bouwplekken waren. Ik denk dat als je hier 10 jaar geleden het laatst geweest bent, je het niet meer herkent.
We zijn blij dat we het gezien hebben, maar 1 nachtje was meer dan voldoende. Morgen naar Phu Quoc!
Denk aan je karma!
Vanochtend nog even rondgefietst en kwamen een zelfde soort plek tegen als waar wij zitten maar nogal gezapige sfeer. Daarom is onze plek zo leuk. Iedeeen die er werkt is een tikkie gek en nogal grappig.Vanmorgen nog met de andere Nhung gesproken bij het uitchecken. Onze telefoon deed het niet meer en ze gaf de gouden tip; simkaart opnieuw indrukken. Normaal ging alles stuk wat ze aanraakte dus ze was zelf ook enorm verbaasd.We hadden het over Coco (Chanel) de hond die ze vanmorgen aan het wassen was. Die kwam uit Ho chi Minh. Haar oom had een kaartje gekocht en op de bus gezet. Ze hadden ook nog een kat Louis Vuitton. Ze vertelde dat ze altijd aardig is naar dieren omdat ze gelooft dat het één van je voorouders kan zijn in een ander leven. Karma daar ging het om.
Na de knuffels werden we weggebracht naar de snelweg waar de taxi ons op kwam halen naar, overstappen langs de snelweg en gedropt in een kantoor in Ninh Binh. Beetje geitig om kna heen gekeken en gevraagd of we hier goed zaten voor Hanoi. Geen idee wat de bedoeling is maar opeens zitten we in de volgende van en daar gaan we.
In de limousine van (soort kitch busje met 9 stoelen) stond keihard Vietnamese muziek op, echt zo erg. Eentonig geneuzel op een dansdeuntje vol Engelstalige samples “are you ready” of “bang your head” drum machine er achteraan en van voor af aan. Die hebben we in 10 varianten. Daar doorheen zit Eric’s buurjongen filmpjes op zijn telefoon te bekijken, volume vol aan natuurlijk. Keigezellig allemaal. Achterin zitten doen we ook nooit meer. Elke bult in de weg (en we weten ondertussen dat dat er best veel zijn :-)) zit ik bijna met mijn hoofd door het dak.
Onze chauffeur heeft zijn eigen unieke rijstijl, lekker hard rechts op de vluchtstrook en hard toeteren als iemand in de buurt komt. Volgende keer neem ik de gewone bus en mijn koptelefoon mee.
Ik had een nachtje luxe geboekt in Hanoi (nog steeds niet duur vergeleken met Nederland) wat een feest. Een dagje je w.c. papier niet in een afvalbakje hoeven gooien maar “gewoon” in de pot. Megabed en bad op pootjes. Alles plakt aan ons en in de koffer dus lekker alles losgeweekt en op zoek naar DE oesters. Foto’s erbij gepakt en de coördinaten ingetypt in Google maps. Wie zegt dat wij niet kunnen overleven in de Jungle van Hanoi.
Zaakje zat helemaal vol maar buiten op de stoep werden weer 2 minikrukjes gezet, precies in de rook van de BBQ dus we liepen als 2 gerookte haringen weer richting hotel. Maar god wat lekker. Over de night market gelopen. Overal wannabee zangers met grote muziekinstallaties een microfoon en een telefoon voor hun neus met karaoketeksten. Van mij krijgen ze allemaal een 10 voor de inzet! Ook wedstrijd torens bouwen van houten steentjes, waarbij het publiek eromheen (wij ook) meeleeft tot het gaatje met veel oehs en applaus. Touwtje springen waar steeds mensen in en uitspringen en heel veel spelende kinderen. In de stad zie je veel vaker dikke kinderen vergeleken met het platteland. Soms met Ieniemienie chihuahua’s als speelgoed hijgend met die tongetjes uit hun bek, want heet was het. Je kijkt je ogen uit.
Koffie gedronken in een koffiespeciaalzaak die we in Nederland niet kennen zo goed en ons buurjongetje vermaakt die steeds op 2 cm afstand van mijn gezicht naar mijn haar kwam kijken :-). Morgen naar Danang....
Scooter time!l
Ja nou is het onze beurt! Vanmorgen werd ik wakker.... geen kikker! Alleen vogels en blubjes onder de vlonder van een macho vis die alles wat kleiner is wegjaagt. Lag heerlijk in de zon in mijn hangmat en er was zon!
Bij het ontbijt met een Nederlander gesproken uit Rotterdam die vier weken in zijn eentje rondreist. Alleen zijn heen en terugvlucht geboekt en that’s it. Nguyen Shack wel geboekt net als wij omdat ze constant vol zitten. Zat twee nachten naast twee hutten met zieke mensen en had niet zo goed geslapen. Ook nog gedeelde badkamer :-). Met al die bamboe muurtjes leer je elkaar toch al wat beter kennen. Geeft weer een hele andere dimensie aan je relatie zeg maar! Alex (zo heet ie) heeft al hele mooie landen gezien, Jordanië Israël Australië en nu Vietnam. We zijn het eens dat het een heerlijk land is zondet stress en wat hem vooral opvalt is dat mensen een minder nederige houding hebben t.o.v. toeristen zoals in andere Aziatische landen. Heb er geen ervaring mee maar nederigheid herken ik ook niet, wel supervriendelijk en behulpzaam
Bij de buren konden we een scooter huren voor 10 dollar per dag met benzine. Zitten we eindelijk tussen het verkeer Eric is zo blij dat ie ook mag toeteren. We vallen wel op samen op die kleine scooter. Op naar Bai Ding, een van de grootste pagodecomplexen van Vietnam helemaal gesponsord en opgebouwd door de overheid. Google maps brengt ons naar de verkeerde ingang maar een man wenkt en we rijden op ons barrel achter zijn dikke Mazda 6 aan. Vlak voor we de ingang in willen rijden valt onze motor uit, niet meer aan de praat te krijgen. Alle mannen komen nog even de expert uithangen; eerst starten dan de buddyseat omhoog checken of er benzine inzit en dan weglopen van “hij is stuk” , typisch. Dan maar bellen met onze Vietnamese sim naar huis en binnen 30 minuten komt de buurman aanrijden met zijn vrouw achterop, sleutels wisselen en door! Deze heeft gelukkig geen kilometerteller EN benzinemeter.
Daarna naar de pagode 17 hectare met duizenden beelden, ik dacht dat ik het verschrikkelijk zou vinden maar het was echt mooi opgezet. Gratis water en snoepjes overal, die met handen tegelijk in de tassen werden gepropt van 98% Aziatische toeristen. Terug naar de parking liep een groepje Vietnamezen voorbij en lachen om ons :-). Mijn haar vond ze blijkbaar hilarisch met die krullen, ééntje pakte mij hand en liep zo een stukje hand in hand met me mee. Eric moest op de foto met één van de anderen, vijf minuten later kwamen ze een flesje water en 2 sinaasappels van ze delen. Wat een lieve mensen.
Stop 2 was Va Lung omdat Mhung ons orakel zei dat Tam coc zo toeristisch was. Boottocht door het natuurgebied op zoek naar de witte zeldzame nog wat aap die alleen in dat gebied voorkomt. Oh ja de Chinese zwarte beer kon ook nog ergens rondlopen Onze roeier wees af en toe heel enthousiast omhoog en riep iets, dus ik maar foto’s maken in die richting, Kan niks bespeuren op de foto’s behalve rotsen :-). Ongelofelijk dat het hier nog geen 300 jaar geleden onder water stond.
Terug in de spits, stressen man op zo’n klein ding samen tussen langs rijdende trucks en weet ik allemaal nog meer. Snel afgeslagen naar de binnenweggetjes, tussen de koeien en geiten door. Onderweg zagen we een enorme kathedraal die gebouwd werd en iets verderop een soort mini Sacre Coeur en tussen de drakenbeelden langs de weg opeens een enorme Maria en Jezus met gespreide armen. Dat is zo raar om te zien! Maar het Katholicisme zie je hier op bepaalde plekken nog veel terug.
Weer thuis de brommert ingeleverd aan het zoontje van de eigenaar die heel professioneel afrekende met de portemonnee van zijn moeder. Douchen! Heerlijk na die hitte in de zon loop je hier echt leeg dus die wolken zijn wel prima! Vanavond lang met Nhung gepraat aan tafel, die runt volgens mij de hele zaak. Ze vertelde dat ze bijna 30 is en haar moeder elke dag belt dat ze naar huis moet komen om een man te vinden en te trouwen. Al die druk van buiten lijkt me best moeilijk.
Zelf wil ze gewoon een goeierelatie een goeie baan. Liefst naar Nieuw Zeeland om op een boerderij te werken. Haar ouders zijn boer en werken van 5 tot 10 uur ‘s avonds en houden per jaar 2.000.000 Dong over. Dat is welgeteld 70 euro. Om te huilen! Ze had met Mangh moeten trouwen zeggen we. Die wil ook reizen, maar die is helaas al bezet. Ze maakt zich wel zorgen over Vietnam. Het gaat te hard met de groei. Als je ziet wat hier uit de grond wordt gestampt hou je ook je hart vast. De boeren hier zorgen er nu voor dat hele gemeenschappen voedsel hebben en voor zichzelf kunnen zorgen. Daar zouden ze wel wat meer voor mogen doen (ik snap dat als miestuineigenasr :-)) Wat het Westen brengt wordt je ook niet altijd vrolijk van en wat als al die mooie rijstvelden verdwijnen?
Iedereen die weg gaat krijgt een dikke knuffel, morgen wij ook hoop ik! In bed kraakt Eric mijn rug en merk ik dat ik onder de jeukbultjes zit op mijn benen. Geen idee wat dat nou weer is, morgen maar verder kijken.
Op naar Ninh Binh
Good morning Vietnam! Dat ga je vanzelf tegen jezelf zeggen als je wakker wordt tussen de kippen en de rijstvelden om je heen ziet. Eric heeft denk ik geen malaria maar wel een zwaar verbrande nek en niet geslapen. Net Met Nick aan Mr. Chao uitgelegd dat we niet gaan wandelen en dat Eric even moet slapen. Met veel gebarentaal kom je echt ver. Ik mis het nou al hier, het is zo rustig en mooi en vooral buiten. Als je ooit gaat kom hier naartoe! Paradijs noemen we het.
Nick is echt my man vanmorgen. Brengt me koffie in de tuin als ik van het uitzicht zit te genieten en mijn eitje wil ie ook naar me toe brengen. Van de keuken naar daar, dan kan ook van daar naar hier. Goeie teksten op je vakantie! Eric slaapt en ik loop nog beetje rond hier. Healf 11 komt Eric uit bed en voelt zich niet top duidelijk toch een verkeerd stukje kip. Mangh (hij heet helemaal gen Mai) komt ons halen en we krijgen nog lunch in Pu Luong retreat. Half 12 gaan we achterop de scooter naar Puluong Retreat voor lunch. Stijl omhoog over grind en smalle paadjes. Blij dat dit vol zat. Totaal anders, zeikerige liftmuziek en druk. Moest gewoon zo zijn!
Weer terug naar Ho Chi Minh road en nog 3,5 uur naar Ninh Binh.Niet normaal wat ze hier allemaal achterop die scooters en fietsen binden. Soms wel pakketten van 2-3 meter hoog en of breed. Bamboetakken, grote plastic pakketten met wie weet wat allemaal. Het leukst vind ik nog wel die pakken die ze aantrekken tegen de zon. Bijna altijd vrouwen het is een soort regenpak in 1 stuk. Van top tot teen in fleurig gebloemd plastic. Blijven ze lekker wit. Ik doe het fantastisch hier qua huidskleur. Je zult ook geen Vietnamees op het strand vinden! En natuurlijk die mondkapjes, tegen stof, uitlaatgassen en .... de zon. Lijkt me verschrikkelijk om in die hitte zo te moeten ademen. Ook zonder hitte trouwens.Ze zitten ook allemaal te bellen of te appen in de auto of op de motorscooter.
Eric is weer gaan slapen die is nog steeds niet lekker maar met dit soort wegen is dat bijna niet te doen.Mangh heeft een lijstje gemaakt met tips voor hier. Goud die man! Hij werkt als zzp-er voor meerdere bedrijven in het hoogseizoen 26 dagen per week. De meesten werken 30 dagen, er wordt nogal druk gelegd door reisorganisaties, want goed Engels sprekende gidsen zijn er nooit genoeg. Heftig hoor als je 2 kleine kinderen thuis hebt. We hadden het nog over Inkomensbelasting, die is sinds kort ingevoerd en begint bij 5%. Veel sociale voorzieningen zijn er alleen nog niet. Gratis health care van 0-6 en na je 80e. De rest moet je zelf regelen.
We krijgen zijn e-mail en nummer en mogen altijd bellen als hij moet vertalen en laten weten hoe we het hebben gehad. Ik zeg dat ik benieuwd ben hoe dit land zich ontwikkeld, “kom elke 5-10 jaar maar terug dan” zegt ie lachend. Zou best willen.
Nguyen Shack is geen glamping, meer een camping van bamboe bungalows die volledig open zijn verder en basic is denk ik wel het juiste woord. Onze koffers worden door een turf op een motorboten gesnoerd en ze sjeest er mee weg. Wij lopen het laatste stukje, met de auto kom je hier niet. Als je de loopbrug opkomt begint het. Kikkers, maar niet zomaar kikkers. Neeeeh, kikkers in een meer omringd door metershoge rotsen als een soort mega grote klankkast. Morgen maak ik een foto nu te donker.
Naar beneden nog een verdwaalde baby dwerggeit die blaatte door merg en been of iemand ‘r kwam halen. Morgen ligt ie denk ik in de stoofpotje, die is hier heel populair met geit.
Eric ligt vol Imodium paracetamol en ibuprofen naast me en om ons heen is het één grote herrie. Ze ziitten overal die groene monsters als zieke blaffende honden. Het klinkt net als een dorpsomroeper met megafoon 100 meter verderop in de straat. It’s an Adventure zou Franzy zeggen. En dat is het. Morgen horen jullie hoe het was. Filmpje komt zo...:-)
Tussen de rijstvelden
Het is hier zo mooi dat ik net 40 foto’s heb weggegooid omdat ik blijf schieten. We hebben vandaag ongeveer 25 km gelopen tussen de rijstvelden, dorpjes hier in de buurt en onze jungle. Was dus geen grapje van Tung (onze local gids). Hij gaat mee omdat mochten we verdwalen hij met de lokale bevolking kan communiceren. De taal hier is echt anders dan in Hanoi. Er wonen veel verschillende etnische volken in Vietnam. Hier zijn de Thai die dus het meest overeenkomen met.... de Thaise bevolking!
We hebben picknick lunch bij een homestay, daar kun je op een soort slaapzaal overnachten met lossen matrassen en een klamboe. Toerisme is hier nog totaal niet van de grond, dus we voelen ons heel speciaal. Tung maakt de picknick lunch klaar in de keuken van de eigenaresse, gekookte eieren, wat kip, brood en rijst. Hij komt het brengen op plastic rode slippers van de eigenaresse. Als je een huis in loopt doe je namelijk je schoenen uit en er liggen altijd slippers buiten. Stond hem enig! Koffie na met gecondenseerde meld. Dat is typisch VIetnamees. Ze smeren het op brood als soort paste, gooien het in koffie en nog veel meer. Mai had tot zijn 17e nog nooit verse melk gedronken. Die komt van geïmporteerde koeien uit Nederland, want de hunne :-) geven alleen vlees.
Kinderen rijden op scooters rond met oma achterop en overal lopen vrouwen met rieten manden van en naar het land. Soms met een zak varkensvoer erin en een band om hun hoofd als het zwaar wordt. Vrouwen dragen hier allemaal een broek en doekje om hun hoofd, vaak laarzen en ze werken serieus hard. Staan ze tot hun knieën in de blubber om iets aan te planten of onkruid weg te halen. Schijnt dat de vrouwen verantwoordelijk zijn voor het land en huis en de mannen werken en vissen. Nou we zagen twee mannen een rivier in lopen met een netje op zoek naar een vis, echt aparte techniek!
Terug bij onze glamping (het is hier echt heel fijn) lekker hangen en zitten nu weer te eten tussen de krekels. Pikkedonker boven het dal. Eric is zijn foto’s nu aan het downloaden. Ik haat hem. Met die Samsung S8 heeft ie 100 x mooiere foto’s dan ik met mijn zogenaamde super systeem camera. Ga de rest dus ook maar deleten nu :-( Maar goed ik zal uploaden, met tegenzin dat wel. Wat deze plek toch met je doet, Eric eet meer groente en fruit dan in zijn leven tot nu toe, ligt om half 10 ‘s avonds in bed en drinkt 1 biertje. Zelf denkt ie aan Malaria. Straks maar even temperatuur opnemen!
Morgen nog even hier in de buurt rondlopen en dan naar Ninh Binh en nee Vic we kunnen nog steeds geen Vietnamese loempia’s maken...
We zitten op een Vietnamese glamping
Serieus waar. Het heeft iets tussen een bamboe hut met idyllisch terrasje boven de rijstvelden maar alles is primitief. De klimboei ophangen heeft al aardig wat gevloek gekost, en verder is het misschien ook niet helemaal zijn ding :-). “Typisch door zo’n architect verzonnen, mooi hoor maar echt niet prakitsch...” Hoewel we liggen best gezellig onder dat netje midden tussen de rijstvelden in een klam bed (want nog geen zon) en aan de overkant van de vallei is iemand zo ongelofelijk vals Karaoke aan het zingen dat je zelfs de hysterische krekels niet meer hoort. Gelukkig is er nog een kikker die stuk is volgens mij. stopt steeds halverwege een soort verkouden kwaakje en nog zo’n 30 andere dierengeluiden, vuurvliegjes en muggen. Pu Luong tree house zoek maar op!
Gisteravond supergezellig en weer 2 nieuwe Facebook accounts gescoord. Zolang het nog online is blijf ik connecten. We hebben denk ik de allerlekkerte seafood gegeten ooit en van Hanoi. De plek die Randi zocht (je weet wel die uit Guatemala) was onvindbaar (al die straten lijken op elkaar in de oude stad) dus ik zag een jongen zitten met allemaal krabbetjes en schelpen in emmers. Randi begon meteen als een pro te bestellen , 2 supergamba’s, een bakje schelpen en 2 oesters. Weer op die krukjes en er werden direct foto’s van ons genomen, die hangen morgen aan de muur denk ik. Was een oude schoenenwinkel. Op de muur stond nog Ecco, Timberlake, Huskies, te grappig. Volgens mij kwamen hier weinig toeristen, zonde want het was echt zo lekker. Als ik kon uitleggen waar het is zou ik het doen, ik heb alleen geen idee. Toen nog cocktails en naar huis. Want de volgende ochtend om 7 uur weer op om naar Pu Luong te gaan.
Daar was Mai ons orakel. Hij weet alles, is best grappig en we verstaan hem allebei. Hij kwam met Mr. Zue volgens hem de allerbeste chauffeur met megavervaring. Zeker in dit verkeer heel geruststellend.Ik vraag onderweg wat die mannetjes in groene uniformen doen op de scooter. Blijkt Grab te zijn een soort Uber maar dan Maleisisch. Uber heeft 10 dagen geleden hun complete marktaandeel in Vietnam aan ze verkocht omdat ze toch niet konden winnen. Die app kunnen we dus ook deleten. Betalen met credit card is hier toch een brug te ver, bij Grab kan het met cash, maar verder hetzelfde systeem.
Eric vroeg of het voor Amerikanen niet moeilijk was om naar Vietnam op vakantie te gaan. Mai vertelt dat die tot 15 jaar geleden inderdaad nog heel hard hun identiteit probeerden te verbloemen door werkelijk overal Canadese vlaggen op te plakken. De Vietnamezen zijn helemaal niet haatdragend, als iemand in hun land komt als gast, is hij altijd welkom. DeChinezen is andere koek die zijn het minst populair hier. Ze proberen teveel invloed te krijgen en dat hebben ze al genoeg meegemaakt to say the least.
Hij vertelt ook dat Communisme nu meer Socialisme is en er veel veranderd is in de laatste 40 jaar. Hij is duidelijk van een andere generatie en opvallend positief over zijn regering. “Ze zijn niet perfect maar doen veel goed voor het land”. Het feit dat mensen verantwoordelijk zijn voor hun eigen inkomen i.p.v. social security vindt ie wel goed. Ook dat er meer verschil komt tussen rijk en arm is volgens hem niet negatief. Vroeger mocht het niet iemand rijker dan de ander maar nu wordt het gezien als stimuleren van de economie. Op zijn universiteit hadden ze het vaak over wat de goeie vorm van socialisme is (en nou niet zeggen die is er niet.....). Rusland niet dat was duidelijk de Noord-Europese landen zien ze wel heel positief vooral Zweden.
Onderweg gaan we over Ho chi Minh road, nog geen 20 jaar oud, maar je hobbelt tussen de gaten door met alle andere auto’s vrachtwagens fietsen en scooters. Bijna overal staan huizen en winkeltjes, waar wat te verdienen is gaan ze bouwen, geen plekje is leeg. Tot we wat verder van Hanoi komen en de rotsen weer uit de grond komen en het wordt steeds groener en mooier
Ik wist trouwens niet dat Vietnam een tweekindpolitiek hanteert. In Vietnam heb je een aantal zegeningen. Getrouwd zijn veel kinderen en een lang gezond leven.
Langs de kant zien we heel veel kinderen van school komen, die thuis lunchen. Een lagere school moet maximaal. 5 km weg liggen, maar secondary of high school is soms tot 20 km. Sommige kinderen lopen naar school volgens Mai. Lijkt me echt onmogelijk eerijk gezegd.
We stoppen ergens om te plassen, dus hij wijst naar een muur waarachter een soort goot met tegels en dan moet je daar gehurkt boven hangen, godsonmogelijk om dat netjes te doen. Lag zelfs nog wat bloed ergen, echt niet heel fris hoor! Verder door en we komen in de buurt, Maar we zijn er en we zijn duidelijk, buffels op de weg, kippen koeien, overal rijstvelden waar mensen in staan te werken. Bizar verschil met Hanoi.
Na de lunch nog wat gewandeld in de buurt en toen biertje en eten. Nick runt de tent nou de eigenaresse er niet is. Hij is een Amerikaan die 9 jaar geleden in China is beland en nou in Vietnam rondreist. Dat hoor je hier echt heel vaak. Hoe doen die mensen dat toch, waarom doen wij dat niet? In ieder geval zorgt ie perfect voor ons, we eten onder de luifel in het donker met 2 Amerikanen uit Seattle en that’s it. Meer Is hier ook niet en dat is best fijn. Morgen gaan we een wandeltocht maken van 16 km in de jungle ik hoop dat dat een grapje is. Tijgers zijn er niet meer in ieder geval dat weet ik zeker. Die zitten alleen nog ik de grens van Laos omdat daar nog zoveel landmijnen liggen dat de jagers er niet naartoe durven. Yep, Vietnam. Ook Vietnam, ik ga slapen Karaoke is gestopt en ik hoor alleen dierengeluide. LIjkt wel een jungle!
Naar Halong Bay en Cat Ba
Kwart over 8 stond Hung voor de deur met een gouden bus en onze medereizigers voor de komende 36 uur. Hij begon direct te vragen hoeveel zin we er allemaal in hadden maar dat was duidelijk iets te vroeg. Straks nog maar eens proberen :-). Binnen tien minutenl kwamen we te weten dat bijna iedereen in Hanoi 2 scooters heeft. Een tweedehands voor overdag en een nieuwe voor ‘s avonds bedoeld om indruk te maken op de vriendinnetjes. En dat getoeter is helemaal niet tegen ons, maar om te laten weten dat ze er zijn. Nou dat verklaart die herrie in ieder geval voor een groot deel. .
Plasstop was in een megagrote hal waar volgens Hung allemaal bedelaars en invaliden waren verzameld om handwerk te produceren dat verkocht kon worden aan toeristen. Van spuuglelijke marmeren beeldjes tot geweven schilderijen zo mooi dat het bijna foto’s leken. Verder slippers, kimono’s, schoenen, zijden van alles, hoedjes in alle typisch Vietnamese vormen en alles wat je maar kunt verzinnen.
Buiten staan enorme beelden met foto’s van trotse Europeanen met hun aankoop tussen zich in die ze voor weinig naar huis hadden laten verschepen. In Nederland moeten in ieder geval ergens 2 lelijke grote leeuwen staan. Onderweg heel veel groene velden met buffalo’s en mensen op fietsen met hele kippenrennen en overal kleine winkeltjes met eten, beetje Filipijnen maar dan anders.
In de buurt van Halong was het echt verschrikkelijk, aftandse hotels met vergane glorie en protserige nieuwe hotels die ze nog gaan bouwen. Overal bouwputten duidelijk van plan het helemaal vol te gooien met resorts. Vreselijk! Onderweg zei Hung nog dat het topweer was voor Halong, lekker helder. Toen we aankwamen begon het meteen te plenzen, hij had er duidelijk verstand van!
Halong Bay is zo mooi, niet normaal. Je vaart door allemaal enorme rotsen vol groen waar vogelgeluiden uitkomen die zich daar tussen verschuilen. Het is absoluut ets dat je gezien moet hebben.
Aan boord van het schip schijnen we een upgrade te hebben gekregen qua kamer. Eric is suspiscious en denkt dat er iets achter zit maar het is een superfijne kamer. Je kijkt zo op zee vanuit je bed. Klein maar fijn. Meteen een lekkere lunch aan boord en toen activiteit nr 1: kayaken.
Helaas geen zon maar het is gestopt met regenen en we kayakken tussen de rotsen door tunnels naar prachtige lagunes. Eric kan niet peddelen door zijn hamstringblessure en bij mij schiet het in mijn bil. Jut en Jul op avontuur. Onderweg spotten we nog een paar apen die ons net zo aanstaarden als wij hun :-). Hung vond het nodig om een 500 meter lange tunnel in te gaan. Echt fijn als je semi claustrofobisch bent en alleen maar in het pikkedonker tegen elkaar aanbotst.
Terug op het schip weer een stukje doorgevaren naar waar we zouden overnachten. Eric heeft nog gezwommen maar ik vond het te koud zonder zon. . Tijdens de demonstratie springrolls rollen vertelde Hung over de rol van vrouwen en mannen op het platteland. Dat is wel even terug in de tijd. Tussen 18 en 24 moet je als vrouw klaar zijn om te trouwen, en dat is voor je leven, als je man overlijdt of na een scheiding moet je alleen verder. Vrouwen krijgen sowieso geen geld voor onderwijs of andere support van hun ouders. Alleen zorgen voor de familie is belangrijk, daarom werken er ook geen vrouwen aan boord. Die moeten altijd s’avonds terug naar huis om te koken en zorgen en mogen niet buiten huis werken in de avond
Ook als oudere moet je zelft een plan maken voor later. Ze hopen op de zoons (als die komen) maar als die niet zo handig met geld lijkt, krijgt ie wat minder en sparen ze zoveel ze kunnen. De steden is andere koek en het zuiden ook volgens Hung daar geven ze hun geld uit en leven lekker. De kinderen moeten voor zichzelf zorgen. Ik zeg prima, Hung niet volgens mij :-).
Op het dek hadden we de BBQ met allemaal verse vis en kip, super gezellige avond. Ondertussen de groep ook doorgrond, een Duits gezin dat al 18 jaar in Bangkok woont waar de 2 jongens zijn geboren. Een Nieuw-Zeelandse lerares Spaans, Charlotte met Chileense vriend Eduardo. Helaas was hun bagage ergens verdwenen tussen Christchurch en Kuala Lumpur dus die reisden wel heel licht. Dan nog een Guatemalaan Rändi en zijn Duitse, Servische, vriendin Franzy (je gelooft het niet) die in München wonen. Dan nog twee giechelende meiden uit Malaysaia en een jonge vent die niet veel zei. En Stefan Dorfmeijer met zijn vrouw, dat weet ik alleen omdat Eric zijn naam zag toen hij zijn laptop openklapte en die naam niet meer uit zijn hoofd krijjgt. Als laatste nog een stel origineel uit San Francisco en wonen nu in Bangkok bij zijn moeder die Thaise is. Ze reizen een jaar rond en hij werkt af en toe als consultant wat doet geen idee, eigenlijk niet gesproken. Wr zikn lekker blijven zitten met onze fles Vietnamese wijn, beetje praten over leven in het buitenland, culturen en of je altijd vreemdeling blijft in een ander land. Tien uur naar bed want half 7 alweer opstaan voor onze activiteit nr 2: vissen en naar de oesterfarm Nou die laatste was echt weird hoe ze oesters openmaken en manipuleren om parels te laten groeien. De meesten overleven het niet en dat voor wat mooie sieraden. Toen nog iets over manipulatie van de baarmoeder en ik was klaar. Ik neem wel natuurlijke parels. Ook onze visvangst was een tikkie teleurstellend. Twee garnalen een pissige krab en een heel visje. Dat wordt weer omelet denk ik voor lunch!
Straks weer de bus naar Hanoi en morgen Pu Luong. Trekking en ook varen geloof ik. We gaan het zien. Moet nog een trein boeken terug naar Hanoi en een vlucht naar Danang. Druk hoor al die administratie. We gaan een borrel doen met onze nieuwe vrienden!